ANKARA ÜNİVERSİTESİ DİL VE TARİH-COĞRAFYA FAKÜLTESİ HALKBİLİMİ BÖLÜMÜNÜN TARİHİ

Özet

Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Halkbilimi Bölümünün tarihi 1938’de Pertev Naili Boratav’ın verdiği halk edebiyatı dersleriyle başlamıştır. 1947’de Boratav tarafından Türkiye’nin ilk folklor bölümü “Türk Halk Edebiyatı ve Folkloru Kürsüsü” adıyla kurulmuş, ancak 1948 yılında Boratav’ın Fakülteden uzaklaştırılmasıyla kürsü kapanmıştır. 1944 yılında Nermin Erdentuğ’un etnoloji doçenti olması ve 1961’de Etnoloji Kürsüsünü kurmasıyla Fakültede antropolojik folklor çalışmalarının temeli atılmıştır. 1961-1980 yılları arasında Etnoloji Kürsüsünde Nermin Erdentuğ, Orhan Acıpayamlı ve Sedat Veyis Örnek akademide etnografik yöntemle yapılan çalışmaların çok değerli örneklerini vermişlerdir. Sedat Veyis Örnek’in kült kitabı Türk Halkbilimi (1977) başta olmak üzere Sivas ve Çevresinde Hayatın Çeşitli Safhalarıyla İlgili Batıl İnançların ve Büyüsel İşlemlerin Etnolojik Tetkiki (1966), Anadolu Folklorunda Ölüm (1971) ve Geleneksel Kültürümüzde Çocuk (1979) gibi yayınları Türkiye’deki folklor çalışmalarında kendi dönemlerinde ve sonrasında da uzun bir süre baş ucu kitapları olmuştur. Sedat Veyis Örnek tarafından 1980’de kurulan ve günümüze kadar kesintisiz bir şekilde eğitime devam eden Halkbilimi Bölümüyle birlikte Türkiye’de akademide antropolojik folklor alanı kurumsallaşmıştır. AÜ DTCF’de diğer bölümlerde çalışan Metin And, Hasan Özdemir gibi akademisyenler ve halkbilimi alanında lisans ve lisansüstünde tez yazan, çeşitli folklor metinleri üreten Bölüm öğrencileri dışında başka bölümlerin öğrencilerinin de üretimleri DTCF halkbilimi çalışmalarını zenginleştirmiştir. Ayrıca 1993 yılında kurulan Halkbilim Topluluğunun da dergi çıkarmak, sempozyum düzenlemek gibi folklor çalışmaları dışında DTCF içinde ve dışında Bölümün tanınırlığına da katkısı olmuştur